حافظ اشعار بسیاری در مورد مرگ و گذرا بودن زندگی سروده است. اشعار حافظ بیشتر به مفاهیمی همچون زودگذری عمر، فناپذیری انسان، و بی‌ثباتی جهان می‌پردازند و در برخی از آنها به غم از دست دادن و جدایی نیز اشاره می‌شود. در ادامه چند شعر در مورد مرگ عزیز از حافظ را آورده‌ایم:
- به یاد کسی که رفتی، می‌دهم جام به جام
که نیست در این روزگار، دارویی بر زخم شام - دریغا ای دل دیوانه کاین مستانه شوری
به ماتم خانه گیتی تو را سرمستی است - دوش از شوق تو آن دیدم که می‌دیدم به خواب
ای که در بیداری این افسانه را باور کنی - در این کنج فنا، ناز و نعم و عشرت و کام
نیست جز حسرت و آه و غم و اندوه تمام - که داد باده به او، و که داند راز مرگ؟
کجا به‌دست توان یافت راه بندگیش - گفتم به فال حافظ این غم به‌سر آید
دلخون شدم، ندانم تقدیر چه خواهد - گل در بر و می‌در کف و معشوق به کام است
سلطان جهانم به چنین روز غلام است - دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
و اندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند - دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند
پنهان خورید باده که تعزیر می‌کنند - تخت و بخت و کام در دوران چه می‌ماند؟
گر زنده‌ای، به فکر دلدار می‌ماند - دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
و اندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند - دریغا که در این بادیه‌ی بی‌حاصلی، عمر
چون سرو و سمن، بی‌ثمر و بی‌بر می‌رود - دور فلکی یکسره بر منهج عدل است
خوش باش که ظالم نبرد راه به منزل - این قصر که جمشید در او جام گرفت
آهو بچه کرد و روبه آرام گرفت - هر کو نکند فهمی، زین کلک خیال انگیز
نقشش به حرام ار خود صورتگر چین باشد - بیا که قصر امل سخت سست بنیاد است
بیار باده که بنیاد عمر بر باد است - آن قصر که در نگین سلیمان بودی
باغی شد و از مرغ و شکر خالی - عمریست تا من در طلب هر روز گردون را
یک روز گویم بامده‌ام، یک روز گوید نی - ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت
کار چراغ خلوتیان باز درگرفت - ساقیا، جام می‌ام ده که نگارنده غیب
نیست معلوم که در پرده چه بازی دارد - این کهنه رباط را که عالم نام است
وآرامگه ابلق صبح و شام است - زیر گنبد کبود، آدمی هم بازیچه است
چون نماند که هیچ‌کس، هم تو فانی و هم من - گلچین روزگار عجب با ستم و جفاست
این تازه گلی که چید ز دست جوانی ماست - روزی که هوا خاک شود گوهر آدم
بیرون کند از پرده راز ازلی را - دریغا که بر خاک ما هم سواران
بخاک‌اند و در رزمگه رزمجویان - خواب و خیال و دانه به باد سپرده‌ایم
تقدیر در این بادیه بی‌همه چیزی - فغان کاین لولیان شوخ شیرین کار شهرآشوب
چنان بردند صبر از دل که ترکان خوان یغما را - غم هجران و شب فرقت یار آخر شد
آیا روز وصال آمد و غم آخر شد - ای کاش که جا داشت، دل عالم عشق
تا جا بدهم، باز به دل، یاد عزیزان - هر کسی کو دور ماند از اصل خویش
باز جوید روزگار وصل خویش
بیشتر بخوانید! شعر سنگ قبر پدر از حافظ
گلچین بهترین شعر در مورد مرگ عزیز از حافظ | اشعار مرتبط با موضوع مرگ و مردن | شعر حافظ در مورد مرگ دوست و مادر و جوان و مرگ فرزندش و پدر
شعر در مورد مرگ از مولانا
- بیامد بر من آن دلبر، چو جان بی‌پیرهن گشته
- مرگ اگر مرد است گو پیش من آید، تا که گویَم با وی از درد و دریغ‌ها
- مرده بدم زنده شدم، گریه بدم خنده شدم
- چون جانت ازین قالب ویرانه برآید، در باغ لطیف دیگرانه برآید
- مرگ برای عاشقان چیزی جز گسستن بندهای زندان تن نیست
- مرگ پایان کبوتر نیست، مرگ وارث عاشقیست
- خاکت بشود، هر آن که در مرگ تو گریه کرد
- در عزای تو می‌خندد، جانم از درک مرگ
- ما ز بالاییم و بالا می‌رویم
- عاشقی چون مرده شد، جاودانه زنده است
- جانم در انتظار مرگ است، که آن سوی زنده‌تر از اینجا
- اینجا مرگ آغازِ زندگی‌ست، بر من بخند ای عجب
- از خستگی این جهان رهایم کن ای مرگ
- پایانی نیست برای عاشقان، مرگ فقط سفر است
- مرگ در راه تو شیرین‌تر از جان است
- تو برو ای دل من در مرگ، که آغازی خوش است
- تو را مرگ به زندگی می‌برد، نه به نابودی
- گر من مرده‌ام، مرا بیدار کن ای زندگی
- در مرگ زندگی جاودانه می‌یابم
- مرگ آمد تا از غم رها شوم، شکر آن لحظه‌ی آرامش
دوبیتی در مورد مرگ عزیزان
- بعد تو دنیا برایم پوچ شد / مرگ آمده بر من چو موج شد
- غم مرگت آتش بر دل زد / هر خاطره‌ات قلب مرا لرزاند
- رفتی و دلم از درد زار است / نبودنت جانم را می‌سوزاند
- در خلوت بی‌تو غم‌هایم بیش / یاد تو شده آرامشم ای یار پیش
- بودنت شیرین چون شهد و انگبین / رفتی و قلبم پر شد از اندوه و غمین
- دیدم غروب رویت، ای دوست / دل در هوای بودنت سوخت
- یاد تو همیشه جاودان است / تا زنده‌ام، روحم به دنبالت روان است
- خالی شده از تو خانه و دل / رفتی و کردی مرا از زندگی مل
- با رفتنت جهانم خاموش شد / دنیایم سرد و بی‌فروغ شد
- تو که رفتی جانم از دنیا خالی شد / در خلوت دلم جز غم چیزی باقی نشد
شعر در مورد مرگ زود هنگام
- افسوس که زمان کوتاه بود / مرگ آمد و زندگی را گرفت
- ای شمع خاموش زود هنگام / رفتی و داغ بر دل‌ها گذاشتی
- عمر به تو وفا نکرد / زود به مرگ رسیدی و پرواز کردی
- دلشکسته از مرگ بی‌موقع تو / زندگی بی تو رنگ باخت
- جوان بودی و رفتی از این دیار / غم نبودنت جان مرا بیمار
- مرگ ناگاه آمد به سراغت / بی‌رحم به زندگی پایان داد
- گلی که نچیده از شاخه افتاد / زود بود این پرواز بی‌موقع
- بر شاخه جوانت خشک شدی / دنیا بی‌حضور تو تنها شد
- زندگی کوتاه و زودگذر / ناگه تو را به آغوش گرفت
- زمان با تو جفا کرد، ای جانم / زودتر از آنچه باید، رفتی از ما
شعر در مورد نام نیک بعد از مرگ
- نام نیک تو جاودان است / یاد تو در دل‌ها روان است
- مرگ تنها جسم را می‌برد / نام تو همیشه زنده می‌ماند
- گر نیکویی کردی، جاودانه بمانی / با مرگ جسم تو، یاد تو باقی
- نیکی چون پرچمی بر سرمان می‌ماند / بعد مرگ تو هم قلب‌هایت در یاد
- نام نیک چون عطری خوشبوست / که بعد از مرگ تو در دل‌ها ماندگار است
- رفتی و نیکی‌هایت جاوید است / نام نیک تو در دل‌ها یزید است
- انسان به نیکی زنده‌ست حتی بعد مرگ / یاد و خاطره تو در هر بطن و هر برگ
- جاودانه شوی چون خوش‌نامی / یاد و نام تو در دل‌ها جاودان و آرامی
- نیکویی می‌ماند چون میراث / که بعد مرگت، در دل‌ها می‌جاست
- تو رفتی اما نامت در دل‌هاست / با نیکی تو، یاد تو زنده خواهد مان
- نام نیک تو همچون گنجی‌ست / که بعد مرگت به دل‌ها ماندگار است
- نام نیک می‌ماند به یادگار / بعد از تو خاطره‌هایت پابرجاست در این دیار
- تو رفتی اما نیکی‌هایت به جاست / یاد تو در دل‌های ما زنده و رهاست
- نیکویی میراث جاویدان توست / نامت در دل‌ها همچون نور صبح است
- رفتی، اما نامت با نیکی‌هایت / چون ستاره در آسمان دل‌ها می‌درخشد
- نام نیک، عمری جاودان دارد / در دل عاشقان همواره مکان دارد
- نیکویی چون درختی تنومند / مرگ نتواند او را از ریشه کند
- رفتی و نیکویی چون گلی در گلزار / به یادگار از تو در دل‌ها جاودان شد
- نام نیک تو همچون نور صبح / بعد از مرگت هر جا به دل‌ها راه یافت
- نیکویی‌هایت به یادگار بماند / که از پس مرگ هم نام تو جاویدان ماند
خرید دیوان حافظ با فال (حافظ جیبی تحریر چرم جعبه دار برجسته با پلاک وسط)
شعر در مورد مرگ و دنیای فانی
- دنیا فانی‌ست و مرگ حق است / هر که آمد به پایان نزدیک است
- جهان گذران است و همه رفتنی‌اند / جز یاد نیک، چیزی باقی نمی‌ماند
- دنیا چون سرابی بیش نیست / مرگ حقیقت است و بی‌گمان پایانی نیست
- این دنیا چون گذر از آب است / مرگ پایان این راه پر تاب است
- دنیای فانی را دل نبند / که مرگ سرانجام این زندگانی‌ست
- مرگ می‌آید و دنیا هیچ نیست / جز خاطراتی که در دل‌ها ثبت است
- در این دنیا که فانی و گذراست / مرگ نزدیک‌تر از آن چیزی‌ست که پیداست
- دنیا نیرنگ است و فریب / مرگ را پذیرفتن هنر است و تدبیر
- همه چیز به مرگ ختم می‌شود / دنیا چون سایه‌ای فرار می‌کند
- چه فخر به دنیا، که پایانش مرگ است / در خاک همه را گمراهی سرانجام است
- دنیا پر از غم و درد است / مرگ برای عاشقان، پایان راه است
- این دنیا فانی است و بی‌ثبات / مرگ در مسیر است، همواره با ماست
- دنیای فانی را چون خواب ببین / مرگ حقیقت است و هر لحظه در کمین
- زندگی چون نسیمی است که می‌گذرد / مرگ پایان این دنیای فانی است که می‌سوزد
- دنیا را به جستجوی حقیقت بگذار / که مرگ، در انتظار کسی نمی‌ماند
- هر لحظه، مرگ به ما نزدیک است / این دنیا فانی است و تنها مرگ جاودانه است
- این جهان همیشه به سوی پایان می‌رود / مرگ در پی است، که زندگی در هر لحظه می‌رود
- دنیای فانی همچون رؤیایی است / مرگ تنها بیداری برای آغاز حقیقت است
- دنیا، دامی برای دل‌های ساده است / مرگ در آخرین لحظه به ما حقیقت را نشان می‌دهد
- مرگ همواره در سایه‌ی این دنیاست / دنیای فانی لحظه‌ای بیش نمی‌پاید
شعر مولانا در مورد مرگ جوان
- جوانی که مرگش رسید از پس جهان / در دنیا همگان غمگین و پریشان
- جوان بود و مرگ ناگهان رسید / دلی که از زندگی پر شده بود، به اندوه نشست
- مرگ جوان، دل‌ها را شگفت‌زده می‌کند / که چه زود از این جهان رفت، کسی نمی‌داند
- در جوانی مرگ به سراغش آمد / دل‌ها پر از اندوه و غم و درد آمد
- از جوانی به مرگ رسیدی ناگهانی / غم در دل‌ها، غمگین‌تر از بی‌قراری
- جوانی که در دنیای شاد بود / به ناگاه مرگش، دل‌ها را بی‌صدا در جایی دیگر بود
- دنیا برای جوانان پر از رنگ و نور است / مرگ گاهی به سراغشان می‌آید بی‌خبر از دنیای فانی
- جوان مرگ را در آغوش کشید / در این دنیای پر از درد و تنهایی خویش
- جوان و مرگ، بی‌خبر از هم / غمگین شد دنیای عاشقان از این مرگ تلخ
- جوانی که در این دنیا پر از امید بود / مرگ ناگهانی‌اش دل‌ها را پژمرده ساخت
شعر در مورد مرگ جوان
- جوانی که رفت از این دنیا زود / دل‌ها در غم، پژمرده و سرد
- جوانی که در راه زندگی پیش رفت / مرگش در مسیر، با ظلم و کم‌کم رسید
- تو رفتی، اما در دل‌هایت همیشه جوانی خواهی بود / مرگ زودهنگام هیچ‌گاه به یاد تو نمی‌رود
- جوان بودی و با مرگ غافلگیر شدی / اما یاد تو در دل‌ها همیشه پر از شور شدی
- مرگ در جوانی همیشه درد است / دل‌هایی که تو را از دست داده‌اند همیشه سوگوارند
- مرگ تو ضربه‌ای به زندگی بود / دل‌های مشتاق به یاد تو همیشه غمگین‌اند
- جوان و مرگ هم‌زمان به هم رسیدند / غم را به دل‌های ما منتقل کردند
- در جوانی مرگ آمد بی‌صدا / ما را در اندوهی عمیق غوطه‌ور ساخت
- مرگ زودرس جوان همیشه دلخراش است / دنیای فانی همه را در بر می‌گیرد
- جوانانی که در مرگ پیش از موعد می‌روند / یادشان همیشه در دل‌ها باقی می‌ماند
بیشتر بخوانید! بهترین شعر حافظ در مورد خدا
شعر در مورد مرگ با عزت
- مرگ با عزت، پایان یک زندگی پر افتخار / در دل‌ها می‌ماند، مثل درختی که درختان به آن احترام می‌گذارند
- مرگ شرافت‌مندانه‌تر از زنده بودن است / که روح از بندهای دنیا رهایی می‌یابد
- مرگ با عزت، همچون پیروزی در جنگ است / که پایان دل‌خوشی‌ها با آرامش همراه می‌شود
- مرگ با عزت، همچون آفتابی است که غروب می‌کند / اما روشنی‌اش در دل‌ها می‌ماند
- در مرگ با عزت، شرافت و احترام ماندگار می‌شود / که در یادهای مردم همیشه جاودانه خواهد ماند
- مرگ با عزت برای کسی است که در زندگی خود شجاعانه زیسته است / مرگ او مانند یک سرفرازی است که به آن می‌بالند
- مرگ با عزت، پایان مبارکی است / که در آن روح آزادی را می‌یابد
- زندگی تمام می‌شود اما مرگ با عزت همیشه در خاطرات باقی می‌ماند / همچون یادگارهای گرانبها
- مرگ با عزت، فدای نام بزرگ است / که هیچ‌گاه به فراموشی سپرده نمی‌شود
- مرگ با عزت از آن کسانی است که در دل‌ها می‌درخشند / تا همیشه از یادها نروند.
